Podlasie. Ten Lipsk cechuje się m. in. tym, że Jan Sebastian Bach nie był tu ani przez chwilę.:

Za to kościół w Lipsku jest o wiele bardziej okazały, niż ten, w którym grywał „lipski kantor”.:

Sokółka. Cmentarz wyzwolicieli.:

I pomnik w hołdzie.

Kino z czasów Gomułki, ale z 3D!:

Sokół z Sokółki jest ptakiem radosnym. W porównaniu do licznych pomnikowych orłów. Ten pantofelek położony na cokole zgubił zapewne jakiś miejscowy Kopciuszek w trakcie powrotu z balu.:

Ale przecież nie po to jechaliśmy do Sokółki! Toż to miejsce słynnego cudu! Wszyscy o nim wiedzą, każdy chętnie wskaże miejsce, choć przy kościele brak o nim jakiejkolwiek informacji. Na drzwiach plakat z uśmiechniętym Jezusem. Jezus, który się śmieje! Wielka rzadkość.:

Przed cudowną kaplicą grupa rozmodlonych pielgrzymów, więc zdjęcie pstryknąłem z daleka, z  kruchty.:

Przechodzę przez kościół, aparat w dłoni. Kiwa na mnie jedna z rozmodlonych pań. Podchodzę, pewny, że mnie zbeszta za samo posiadanie aparatu. „- Proszę pana, niech pan sobie zrobi zdjęcie w cudownej kaplicy, przed monstrancją! – Ależ nie chcę ludziom przeszkadzać w modlitwie… – Nie przeszkadza pan. Tam sobie wszyscy robią zdjęcia.” Nie zdecydowałem się.

Pojechaliśmy do Świętej Wody pod Białymstokiem. Tam pielgrzymi wnoszą na wzgórze swoje krzyże.:

Oczywiście można taki krzyż nabyć drogą kupna. Już miałem kupić, ale nie było krzyża dla grzesznika na moją miarę.:

Jeszcze tylko szybko papież – wersja podlaska.:

I zdjęcie kabiny tira. Ogłasza powstanie nowego kierunku w poezji polskiej. Był liryzm, jest tiryzm.: