Kielichy, Kielichy, 2024:

Rock poetycki z przesłaniem ekologicznym. Gładko się słucha.

Anxious Musick: „W istocie, choć Kielichy nie odbiegają dalece od klasycznych standardów neofolku, szukają jednak elementów odróżniających ich od gatunkowej sztampy i konwencjonalności. Ich nieco bogatsze instrumentarium – to jedno. Drugie, to kompozycje, również całkiem wyróżniające się na tle innych, znanych mi projektów z tego nurtu. O ile obecny na materiale balladowo-piosenkowy sznyt oraz akordowe bicia zdecydowanie ewokują w kierunku klasycznego, neofolkowego zabiegu, o tyle zespół ma naprawdę sporo odwagi, aby swoje kompozycje rozwijać w kierunkach mniej przewidywalnych”.

„Concert for the 50th anniversary of the album 'Tubular Bells’ by Mike Oldfield”:

Wykonanie zbiorowe. Imitacja płyty, doskonała. Pamiętam dzień, kiedy „Dzwony rurowe” uslyszałem po raz pierwszy.

Carlos Santana „Abraxas” (1970):

„Black Magic Woman”.

Booker T. & The MG’s „And Now!”:

Wiki: „Założony w 1962 roku zespół instrumentalny, najczęściej wiązany ze stylem soul. Grupa miała ogromny wpływ na brzmienie utworów wielu legendarnych dziś artystów, takich jak Otis Redding, Wilson Pickett, Carla Thomas, Albert King czy Sam and Dave. Grupa była znana z wykonawczej perfekcji. Profesjonalizm grupy stał się wzorem dla muzyków pokolenia progresywnego rocka”.

Paul McCartney „All The Best”:

Nie wiem dlaczego, ale ciągle najbardziej lubię „Another Day”.

Santana „Abraxas”:

Jeżeli rock, to nic poniżej. „Black Magic Woman”.