„Stoicyzm na każdy dzień roku. 366 medytacji na temat mądrości, wytrwałości i sztuki życia”:

Nieustająca lektura, naturalnie porcjowana.
Cytaty:

… przyjąć postawę obserwatora własnych myśli oraz będących
ich skutkiem zachowań. Skąd biorą się te myśli? Jakie błędy w nich występują? Czy myśli są konstruktywne, czy destruktywne? Czy prowadzą do błędów lub zachowań, których później żałujesz? Szukaj wzorców. Ustal związki
przyczynowo-skutkowe.
Tylko wtedy będziesz mógł przełamać negatywne wzorce zachowań i naprawdę zmienić swoje życie na lepsze.

Przede wszystkim jednak należy zachować gotowość uczenia się od
każdego niezależnie od jego pozycji w świecie.

„dobro”, jakie zachwalają stoicy, jest prostsze. Ważne są:
mądrość, samokontrola, sprawiedliwość i odwaga. Nikt, kto posiądzie te
skromne cnoty, nie będzie rozczarowany.

Czytaj dalej… →

Andrzej Banach „Nikifor”:

W Zagrzebiu na starówce weszliśmy do muzeum bałkańskich malarzy naiwnych. Było tam też kilka obrazków Nikifora. To dało impuls, aby dokończyć bardzo interesujaće studium Andrzeja Banacha.
Cytaty:

Gdy Nikifor urodził się w Krynicy, około roku 1895 mniej więcej, miał wszystkie zadatki na nieszczęśliwe życie. Pochodził z matki biednej. Na wsi nie lubi się biednych; ubóstwo jest przekleństwem zesłanym przez Boga, jak kalectwo, a matka Nikifora była też kaleką, i w dodatku Rusinka, co także nie ułatwiało jej życia. A syn był, oczywiście, nieślubny. Łączyła więc w sobie wszystkie klątwy.

Czytaj dalej… →

Ryan Holiday „Stoicyzm na każdy dzień roku…”:

Codzienna (prawie) lektura obowiązkowa. Tu odnotowuję pierwszy fragment dużej całości. Stoicyzm jest bardzo prosty, ale i nieopisanie trudny. Niestety, nie znajduję nic lepszego…
Cytaty:

Jedną z najtrudniejszych rzeczy w życiu jest mówienie „nie”. Odmawianie
w obliczu zaproszeń, żądań, zobowiązań. Rezygnowanie z tego, co robią
wszyscy inni. Jeszcze trudniejsze jest mówienie „nie” niektórym zabierającym czas emocjom: złości, ekscytacji, zdenerwowaniu, obsesjom, pożądaniu.
Żaden z tych impulsów sam w sobie nie wydaje się groźny, jednak jeśli pozwolisz na jego nieopanowany rozwój, stanie się obciążeniem.
Jeżeli nie zachowasz ostrożności, właśnie takie obciążenia opanują Twoje
życie. Czy zdarza Ci się zastanawiać, jak odzyskać trochę czasu? Jak sprawić,
by nie być ciągle zajętym? Zacznij od opanowania potęgi słowa „nie”. „Nie,
dziękuję”, „Nie, nie zamierzam się w to wplątywać”, „Nie, teraz nie mogę tego zrobić”. Możliwe, że zrani to czyjeś uczucia. Możliwe, że zrazisz kogoś
w ten sposób. Takie postępowanie może wymagać ciężkiej pracy. Jednak im
częściej zaczniesz mówić „nie” sprawom, które nie mają znaczenia, tym częściej będziesz mógł powiedzieć „tak” naprawdę istotnym rzeczom. Pozwoli
Ci to żyć i cieszyć się takim życiem, jakiego Ty pragniesz.

Czytaj dalej… →

Agatha Christie „Autobiografia”:

Przebogate życie. Pisanie kryminałów to tylko margines, zajęcie zarobkowe, choć traktowane z całą powagą uprawianego rzemiosła.
Cytaty:

Po namyśle dochodzę do wniosku, że autobiografia to za duże słowo. Sugeruje bowiem metodyczne studium całego życia danej osoby. Obejmuje nazwiska, daty i miejsca podawane w ściśle chronologicznym porządku. Ja zaś chcę zanurzyć jakby rękę w rogu obfitości i wyciągnąć garść mieszanych wspomnień.

Czytaj dalej… →

Patrick Quentin „Łamigłówka dla kukiełek”:

Po kawałku, na sen. Amerykański klasyk. Akcja biegnie galopem, ale przynajmniej poukładane to jako tako. Słynny kryminolog nosi tu nazwisko Emanuel Kott.
Cytaty:

/w łaźni/
Kiedy już gorąco zaczęło mi za bardzo doskwierać i wdzierać się w skórę wszystkimi porami, poczułem, że zawadza mi szeroka guma z kluczykiem, umieszczona na przegubie dłoni. Zsunąłem ją więc i zawiesiłem na oparciu leżaka. Jakiś ciemnowłosy, smagły młody człowiek zatrzymał się przy mnie i spytał, czy przypadkiem nie widział mnie tańczącego w balecie na scenie. Odparłem, że ani mnie nie widział, ani nie będzie miał sposobności zobaczyć,

Czytaj dalej… →

Józef Czapski „Wyrwane strony”:

Fragmenty dziennika dotyczące malarstwa.
Cytaty:

Kiedy kopiuję kaloryfer biały na białej ścianie czy zwykłe jabłka na zwykłym stole, olśniony naprawdę bezgranicznym bogactwem form, kolorów, walorów i moim wobec tego świata ubóstwem środków wyrazu, po jakiemuś przestaję istnieć.

Uczyć się od Jerzego Stempowskiego, jakże on umie odsuwać od siebie, n i e w i d z i e ć tandety, książek, obrazów, które mu nie pachną.

Czytaj dalej… →