Zaległe miejsca jednokrotne. To te, w które wpadasz na chwilę. Wyjdziesz z samochodu, pospacerujesz kwadrans, wracasz. Bo więcej się nie da.:

Niedziela przed ekranem. Zajęcia zdalne (z ogromnymi trudnościami technicznymi). W sobotę poszło znacznie lepiej.:

Jeden z tych idealnych dni, kiedy w pogodzie jest wszystkiego w sam raz. Widok z gościnnego tarasu pod Poznaniem.:

Wokół Kościańskiego Ośrodka Kultury na murach niebawem zabraknie miejsca.:

To była jedna z moich bardziej lubianych tras spacerowych. Okrągłe pięć kilometrów. Przeszedłem ją setki razy. A dziś stać mnie tylko na to, by przejechać kawałek (z powodów sentymentalnych). Przyczyna? Ani starzenie się, ani fizyczna niemożliwość. To brzmi jak banał, ale – nienotowany dotąd natłok zajęć i obowiązków. A w moim wieku to bardzo poważna choroba. Śmiertelna.:

Niby zwykła wierzba przy peronie w Szreniawie a jednak.:

Górczyn. Dzień jak co dzień.:

Wsiadałem do samochodu na uczelnianym parkingu i spojrzałem w okno, gdzie studiują na naszej Uczelni artyści. Też chciałbym tak umieć.:

W Zamku Przemysła po raz kolejny konkurs dziennikarski. Laudacje dla młodszych kolegów. Z przyjemnością.:

W miesięczniku dominikanów „W drodze” kolejny tekst o filmach.:

Przede mną droga. Za mną autostrada (słychać).: