W Trzciance (niedaleko Piły) włożyli już wtyczkę do gniazdka. Pierwszy poważny symptom Christmas w tym sezonie.:

Dwanaście osób obroniło dziś prace magisterskie, których miałem przyjemność być promotorem (na zdjęciu pierwsza „trójka murarska”). Wcześniej pogadałem sobie do kamerki. I już zrobiło się ciemno…:

Rano J-23 znowu nadaje, a wieczorem nieskończone pola kukurydziane. Jak sobie pomyślę, że tak będzie dzień w dzień do us….j śmierci…:

Zmarł aktor, który grał Lorda Vadera. To znaczy ten, który chodził w przyłbicy, bo kto inny za niego charczał, a jeszcze kto inny sapał…:

Blisko zera i siąpi. Tak więc las bezdotykowo – z samochodu.:

Najpierw las, żeby się duchowo przygotować. A potem gadanie do laptopa w ramach zajęć zdalnych z historii mediów. Ale jak tu w tym trybie przekonać, że lektura obowiązkowa na dziś – Teatrzyk Eterek, wieczór Starszych Panów i film „Rejs” – nie muszą być nudne..?:

Odsłuchane, kiedy sen nie przychodzi, albo kiedy nie chce się jeszcze wstawać. Pierwsza powieść późniejszego mistrza. Tłumaczył Leonid Teliga. Na razie tylko kombatanctwo (konwój do Murmańska) i batalistyka. Zawiłe intrygi zjawią się później.:

W Gazecie Wyborczej przeczytałem tytuł doniesienia z Katowic: „Górnik, który miał bić penisem po twarzy kolegę z pracy, został zwolniony”. Nie czytałem dalej. To jedno zdanie ustawiło mi dzień.

Poza tym w lesie – dla odmiany – zamiast zwracać uwagę na widoczki, patrzyłem na faktury (drzew).:

Warszawska TV pyta o aktorów komputerowo ożywianych na ekranie. Ostatnio mówiłem dla nich o „Rejsie” nad Wartą, na zupełnym pustkowiu, ale wymagali, żebym był w maseczce. Dziś upewnili się telefonem do centrali, że wprawdzie nagrywamy w budynku, ale maseczka jest zbędna. To najlepszy dowód, że pandemia jest w odwrocie.:

Najpierw dydaktyka po drutach.:

Sporo później hasanie po polach. Tam obchodziłem Dzień Buraka, o którym przypomniałem sobie obchodząc buraczaną pryzmę. I refren – szynobus do Wolsztyna.:

Noc do tyłu, bo nie mogłem się oprzeć by nie dosłuchać do końca audiobooka K. Folletta (na użytek niewidomych czyta Mirosław Utta). Słuchałem wiele lat temu, pamiętałem korzystne wrażenie, zapomniałem szczegóły. Tymczasem jest to świetnie napisany page turner i nie umiem się w takich razach oprzeć. Skończyłem o 4.00.:

Dzień za dniem, online za onlinem, a potem zaczyna zmierzchać. Dziś jezioro inne, Jarosławieckie. Ale smutek ten sam.:

Po lasach trasa teoretycznie ładna, tylko ciemno, ponuro i pada. Nad jeziorem Kociołek i w miejscu, w którym zawsze mi się przypomna, że jak przechodziłem z końcem lipca 2015 roku, to Dorota zadzwoniła z wieścią, że zmarł Jan Kulczyk.: