Zaszczepiony jako nauczyciel (akademicki) na Targach Poznańskich. Niby jesteś umówiony z dokładnością do kwadransa, ale i tak cała parada zabiera trzy godziny. Są tacy, którzy twierdzą, że nie jest to czas tak całkiem zmarnowany…:

TVP pyta o pamięć i tożsamość, a u mnie i z jednym, i z drugim wyjątkowo krucho.:

Z trasy. Łowicz. Muzeum. Szlacheckie porterty trumienne. Sądząc z wyglądu każdy z tych szlachetnie urodzonych zszedł na jakąś wstydliwą chorobę. I wnętrze chaty łowickiej. Z miejsca poczułem się jak w domu.:

Gdyby kto pytał o jezioro Rosnowieckie, to aż takich znów rewelacji nie ma…:

Polsat pyta o Złote Globy, a tu rewelacji jeszcze mniej.:

Z trasy. Kwidzyń.:

Spacer w podpoznańskich lasach. Tym razem bardziej rodzinny. Ala Kot i suczka Szelma.:

Polsat pyta o szanse „Gambitu królowej” w Globach i Oscarach.:

Z trasy. Miasteczko Gniew.:

Wisła pod Wyszogrodem.:

Nieborów. Park pałacowy, chochoły.:

Łowicz.:

Arkadia (koło Łowicza).:

Żelazowa Wola.:

Lipce Reymontowskie.:

Jeżów.:

Łódź, ul. fabryczna.:

Zdrowe 10 km po lesie. W deszczyku, ale nie szkodzi. I samograje. Miejsce, gdzie kilka lat temu usłyszalem o śmierci pana Kulczyka.:

Oraz jezioro Kociołek.:

Poza tym – od wiosny pewnie nie ma już odwrotu.:

Z trasy. Szczypta sztuki (Zamek Ujazdowski).:

Pelplin, bazylika.:

Rankiem w poznańskiej TV o rocznicy premiery „Nocy i dni” w postaci serialu i w nawiązaniu o najsłynniejszych parach polskiego ekranu. Generalnie przebiegało to jak w znanym filmie: „Nie chce mi się z tobą…”:

W plenerze pustota i ścinki.:

Dawno nie zaobserwowałem szynobusa do Wolsztyna. Jak by mnie unikał. Bardzo mnie to niepokoiło. Ale gdzieś o 9. 30…:

Z trasy. Sopot, as usual.:

Warszawa, Zamek Ujazdowski. Dobrej sztuki nigdy za wiele.:

To się nie dzieje naprawdę. + 19 i zielono.:

Z trasy. Hel.:

Jastarnia:

Odrobina sztuki. Zamek Ujzadowski cd.:

Całe Pomorze (gdzieś tak do wysokości Gniezna) pod śniegiem. A tu – proszę.:

Z trasy. Gdańsk Oliwa. Ludowe ule, te same co zwykle, tyle że przyprószone.:

W Pałacu Opata dzieła sztuki dokładnie te i takie, jak je wizytowaliśmy jesienią. Niektóre wypiękniały.:

I moja ulubiona praca: Tomasz Kopcewicz „Kłopoty to nasza specjalność”, olej na płótnie 2015.:

Za oknami slynny park oliwski.:

Poranek. Gdynia, Skwer Kościuszki.:

Południe. Sopot, Molo.:

Popołudnie. Gniew, dolina Wisły widziana ze skarpy zamkowej.:

Żarty żartami, ale pewne rzeczy trzeba jednak było posprawdzać. Na przykład, czy Westerplatte jeszcze się broni. Niestety… Ale teren patrolują funkcjonariusze znakomitej firmy ochroniarskiej. Kto wie, czy gdyby to właśnie im powierzono ochronę placówki, wojna nie potoczyłaby się inaczej?:

Do Helu na końcu półwyspu pojechaliśmy zprawdzić, czy Neptunowi aby to czy tamto nie odpadło w trakcie niedawnych mrozów. Otóż – nie!:

Karwia. Przypomniało mi się, że Daniel Olbrychski po każdych wakacjach powtarzał na widok potomka wracającego z wakacji: „Z Karwii syn przyjechał”.:

Poza tym Gdańsk jak Gdańsk. Co najlepiej widać ze Góry Gradowej.: