Marcin Stańczyk i in., Acousmatic Music, 2018:

Najczęściej słychać orkiestrę, ale do mnie najbardziej przemawiały stuki i chroboty.

Culture. pl: „Czym jest akuzmatyka? Termin ten wywodzi się z greckiego słowa akousmatikoi, które oznacza dosłownie „słuchaczy”. Nazywano tak uczniów szkoły pitagorejskiej zgłębiających ezoteryczną stronę myśli swojego mistrza – słuchali go zza kurtyny, w całkowitej ciemności i ciszy. Nigdy z nim nie rozmawiali, ani nie widzieli jego twarzy, nie sporządzali żadnych notatek.
Chodziło o pozbawienie dźwięku jego kontekstu, niemożność rozpoznania pochodzenia konkretnych odgłosów. Dźwięk wyzbyty z codziennych skojarzeń miał pozwolić na lepsze koncentrację na jego szczegółach, właściwościach?.

George Crumb, Makrokosmos

Wrażenia też w skali makro.

Wiki: „Makrokosmos to seria czterech tomów utworów na fortepian autorstwa amerykańskiego kompozytora George’a Crumba. Nazwa nawiązuje do Mikrokosmosu, zbioru utworów fortepianowych Béli Bartóka, jednego z ulubionych kompozytorów Crumba w XX wieku. Pierwszy tom zbioru został skomponowany w 1972 r., a ostatni ukończono na początku 1979 r.”

Morton Feldman, Neither. Words by Samuel Beckett, 1997:

Damski wokal tylko podbija stawkę.

Net: „Utwór powstał w 1977 roku na podstawie tekstu Samuela Becketta. Jest to jednoaktowe dzieło na sopran i orkiestrę kameralną. W partyturze wykorzystano kilka prostych znaków graficznych, aby przekazać muzykom różne rejestry (wysokie, średnie i niskie), ale nie podano dokładnych wysokości dźwięków ani ich długości, w celu utworzenia przestrzeni dźwiękowej, która może się rozszerzać w czasie”.

Morton Feldman, Violin and Orchestra, 1979:

Niewielu jest kompozytorów, których mam ochotę słuchać bez końca.

Net: „… Violin and Orchestra, skomponowane w 1979 roku, wyznaczyło nowy kierunek, z niemal malarską dbałością o szczegóły w powoli rozwijającej się muzyce. Nie jest to koncert w ścisłym tego słowa znaczeniu, nie jest to solista ze wsparciem orkiestry. Skrzypek musi poruszać się wewnątrz rozświetlonego pola kolorów dźwięku. W tym przełomowym nagraniu Feldmana Widmann robi to z wielką delikatnością i uczuciem…”

Rodrigo Gallardo, Mundos, 2024:

Długie, hipnotyczne transe.

Nowa Muzyka: „Kompozytor, multiinstrumentalista i producent z Chile na nowym wydaniu trzyma się stałego konceptu oddawania czci biologii, ale również rodzimej tradycji. Współzałożyciel grupy Matanza, podąża ścieżką muzyczną opartą o elektronikę i tradycyjne brzmienia. Efekt jest piorunujący i śmiało mogę wysnuć tezę, że nowy materiał sprawdziłby się zarówno na festiwalach etnicznych, jak i na zgromadzeniach miłośników muzyki psytrance”.

Agnieszka Stulgińska, Chamber Works, 2013

Konwencjonalne instrumenty, które produkują dźwięki daleko niekonwencjonalne.

Kompozytorka: „”Nie ma dla mnie barier, wszystko jest muzyką. Dźwięki otoczenia są tak samo ważne, a czasem nawet ważniejsze. Są dużo bardziej złożone i wieloznaczne, otaczają nas. Natomiast dźwięk instrumentu jest jednoznaczny z tym, co jest w środku instrumentalisty. Jest bardziej introwertyczny. Skłaniam się teraz w stronę tego, co jest wewnątrz, w stronę instrumentów akustycznych, czy jakichkolwiek przedmiotów w rękach wykonawcy. Idę w stronę teatralności”.