Claudin de Sermisy: Joyssance vous donneray…, 2016:

Renesans na gitarę. Koi w upał.

Danish String Quartet „Prism V”:

Od Bacha do Weberna. Składanki rzadko się sprawdzają, ale ta trzymała klimat.

„Hilary Hahn Plays Bach”:

Bach na skrzypce ujawnia nieoczekiwaną miękkość.

„J.C. Bach & J.M. Haydn”:

Spokój i słodycz.

Kamil Saint-Saëns „3. Sinfonie (»Orgelsinfonie«)
Hamburger Sinfonieorchester ∙ Iveta Apkalna ∙ Riccardo Minasi:

Po zgrzytach muzyki współczesnej, odbiera się to jak kołysankę.

Wiki: „III Symfonia c-moll op. 78, została ukończona w 1886 roku, u szczytu jego kariery artystycznej. Jest powszechnie znana jako Symfonia organowa, ponieważ – co jest niezwykłe w przypadku symfonii późnoromantycznej – w dwóch z czterech sekcji zastosowano organy piszczałkowe.
Po śmierci swojego przyjaciela i mentora Franciszka Liszta 31 lipca 1886 roku Saint-Saëns zadedykował dzieło pamięci Liszta.
Saint-Saëns pisał: „Dałem temu dziełu wszystko, co mogłem dać. Tego, czego tutaj dokonałem, nigdy więcej nie osiągnę”.

J.S. Bach „Brandenburg Concertos’:

Za każdym razem przypomina się Gałczyński.

„Garniemy się do muzyki,

muzyka to jest nasz festyn,

kochamy trąbki i smyki,

obój, klarnet, klawesyn.

Jest w domu lichtarz nieduży

z wysoką świecą szkarłatną;

ona do koncertów służy,

do dźwięku dodaje światło.

Ty ją zapalasz w godzinie

muzycznej i płomyk świeci

w chwili, gdy z głośnika płynie

Koncert Brandenburski Trzeci”.