Garderobiany, reż. Maciej Wojtyszko 2010

Znana sztuka Rona Harwooda. „Wielki” aktor szekspirowski, właściwie szef przeciętnej trupy objazdowej, egocentryk i kabotyn, w trakcie ostatniego wystawienia „Króla Leara”.
Rewelacyjny Władysław Kowalski:

Droga Józefa Korzeniowskiego z Kresów do marynarki brytyjskiej i światowej literatury. Raz już słuchałem, ale miło powrócić.
Marcin Hycnar:

Chłopak z Berdyczowa, reż. Krzysztof Zaleski 2007

Farsa kryminalna, ale nieźle napisana i znakomicie zagrana.
Henryk Borowski:

Zegarek z brylancikami, reż. Zofia Rakowiecka 1970

Tekst: James Holding. Nieźle skomponowana krótka historia kryminalna.
Józef Duriasz.:

Dobry chłopak, reż. Edward Płaczek 1971

Tekst: Krzysztof Rudowski. Wrocław, spotkanie klasowe w 30. rocznicę matury. Wszystko się przetasowało. Kto miał zrobić karierę, skończył jako pijak. I odwrotnie.
Ewa Serwa:

Trzydziestolecie, reż. Andrzej Piszczatowski 2010

Tekst: Wojciech Letki. Już słyszałem, ale zapomniałem, z jakiego powodu nie udał się napad dwóch bezrobotnych na bank. Już wiem, ale nie zdradzam.
Marian Opania:

Zasiłek, reż. Waldemar Modestowicz 2002

Jednoaktówka Jerzego Szaniawskiego. Jak zwykle bardzo smutna.
Wojciech Malajkat:

Dziewięć lat

Fragmenty wierszy, korespondencji Norwida i Niemenowskie interpretacje poety. Rzadko się pamięta, że Norwid w PRL-u stał się w pewnym momencie poetą urzędowym. Ostatecznie był ulubionym autorem Zenona Kliszki, drugiego po Gomułce.
Cyprian Kamil:

Dwaj Panowie N — Cyprian Kamil Norwid i Czesław Niemen, reż. Janusz Kukuła

Arthur Conan Doyle.
Jako Holmes Piotr Fronczewski:

Zabójstwo w Woodmans Lee, reż. Zofia Rakowiecka 1977

Tekst: Raymond Chandler Raymond. Hollywood, sfery policyjno-gangsterskie, strasznie to skomplikowane, jak wszystkie jego fabuły.
Daria Trafankowska:

Wpadka na Noon Street