Według Wiesława Myśliwskiego. Tematyka wiejska, okupacyjna jako pojemna metafora.
Mistrzowski Franciszek Pieczka.:

Złodziej, reż. Janusz Kukuła 2000

Wątki z Warłama Szałamowa. Zona jako osobny, zamknięty świat.
Lech Łotocki:

Opowiadania kołymskie, reż. Jan Warenycia

Tekst reżysera. Swoich dni dożywają dwaj pisarze. Niegdysiejszy autor tasmowych powieści (w typie Nienackiego) i zbuntowany poeta przeklęty (w typie Wojaczka). Ten drugi to żebrak, pierwszemu z lepszych lat został domek pod lasem (na Mazurach). Ale rodzina już przebiera nogami, aby go oskubać.
Ignacy Gogolewski:

Jezioro bez końca reż. Jan Warenycia

Jak nie doszło do nakręcenia „Robinsona warszawskiego”. Niestety, ciągle aktualne…
Marcin Troński:

Historia jednego filmu, reż. Andrzej Zakrzewski 2011

Według powieści Geore’a Orwella. Zjadliwa krytyka stosunków w ówczesnej Anglii.
Krzysztof Chamiec:

Córka proboszcza, reż. Jan Warenycia 2000.

Według Sandora Maraia. Podstarzały mistrz cyrkowej iluzji zarzeka się, że za nic nie zgodzi się na następny kontrakt. I ze zdziwieniem dowiaduje się, że nikt go na ten kontrakt nie namawia. A jakby przeciwnie. Podobnie w miłości.
Jan Englert:

Czary-mary, reż. Andrzej Piszczatowski 2011

Sztuka Pavela Kohouta. Sygnatariusz Karty 77 na przesłuchaniu w czeskiej ubecji. Troszku straszno, troszku smieszno… Nagranie, które ściągnąłem zahacza jeszcze o Radio kierowców. W nim komunikat, że przechodzień zginął potrącony przez ciężarówkę gdzieś pod Piotrkowem Trybunalskim. R.I.P.
Kazimierz Kaczor:

Degrengolada, reż. Andrzej Piszcatowski 2011

Tekst: Anna Wakulik. Rozterki i dramaty pokolenia emigracji (tu: do Norwegii). Strasznie narzekają, a jednocześnie paplają i miotają się bez opamiętania załatwiają najgłupszą sprawę. Ale, skoro na to zużywają całą życiową energię, to na sprawy poważne już jej nie starcza.
Elżbieta Kijowska:

Krzywy domek, reż. Henryk Rozen

Dwie samotne kobiety spod Madrytu sprowadzają sobie dla urozmaicenia „dziwka” (męską prostytutkę). Nie zdają sobie sprawy, że w pakiecie z facetem ściągają jego historię. Szybko się słucha.
Edyta Olszówka (jesteśmy „na ty”, choć wątpię, by pani Edyta to pamiętała). :

Niegrzeczne dziewczynki, reż. Walemar Modestowicz 2011

TZO. Farsa Konrada Szołajskiego o wampirze. Dawcom krwi nie dają czekolady, od kiedy jest na kartki.
Wiesław Drzewicz:

Pragnienie reż. Andrzej Pruski (polski dziedzic!)