Tekst Jerzego Niemczuka. Farsa rodzinno-kryminalna. Danuta Szaflarska jako babcia, której świat realny myli się z serialowym.:

Inkasent, reż. Henryk Rozen 1999

Wypisy z refleksji Emila Ciorana. Wielkie słowa, mnóstwo „literatury”. Ignacy Gogolewski.:

Z życia permamentnego samobójcy, reż. Darek Błaszczyk 2010

Julio Cortazar oczywiście. Włodzimierz Press.:

9

Autor Teodor Dreiser. Chicago, czasy Wielkiego Kryzysu, panienka z prowincji zahacza o wielki świat. Ewa Wencel.:

Świat celuloidowych snów, reż. Waldemar Modestowicz 2006

Tekst Bogdana Loebla. Prosty człowiek zamienia się miejscem z miliaderem (akcja w Polsce), a tu obu zamiana się podoba. Henryk Bista (na rok przed śmiercią).:

Frankenstein 96, reż. Sławomir Pietrzykowski 1996

Pamiętam, jak to czytałem z jakiegoś drobnego, zamazanego druku.
„>Kompleks polski< – jedna z najgłośniejszych powieści Tadeusza Konwickiego czekała na oficjalne wydanie dwanaście lat. Napisana w 1976 roku, złożona i po interwencji cenzury wycofana z wydawnictwa „Czytelnik”, stała się jedną z pierwszych książek opublikowanych w drugim obiegu”.
Gustaw Holoubek:

Kompleks polski, reż. Wojciech Markiewicz 2007

Tekst Ryszard Ulicki (autor „Kolorowych jarmarków”). Miła farsa. Starzejąca się aktorka rozmawia z przyjaciółką przed własnym jubileuszem scenicznym. Grażyna Barszczewska.:

Zdrówko pana dyrektora

Tekst Alicja Bykowska-Salczyńska. Opowieści starego radia, gdzieś w piwnicy w kamienicy w Prusach Wschodnich, potem na Warmii. Irena Jun.:

Gdzie jest ten tani kupiec?, reż. Waldemar Modestowicz 2008

Autor monodramu: Jean-Luc Legarce.
„Bohaterka monodramu, Pani – czuwa i pilnuje, by w żadnym wypadku, w ani jednej chwili naszego życia nie pozostawić miejsca na improwizację – ta stanowi bowiem groźną okazję dojścia do głosu emocjom, które przecież dokładnie i nieodwołalnie rujnują nasze życie”. Magdalena Kuta:

Zasady savoir vivre’u w nowoczesnym społeczeństwie, reż. Edward Wojtaszek 2010

Tekst repoetera Romualda Karasia. Apokryf o trędowatym królu Armaenii i proroku imieniem Jeszua. Trochę w duchu koturnowych dramatów Brandstaettera. Henryk Talar:

Nicość i światło, reż. Waldemar Modestowicz 2004