TZO. Tekst Jonathan Trench. Zwykłe sobie słuchowisko kryminalne, ale jak zagrane!
Ignacy Machowski:

Geniusz z Kimberly reż. Zdzisław Dąbrowski

Scenki na melinie po Jadzi Brukselce, szefowej mety. Zeszła ze zgryzoty z powodu upowszechnienia się sklepów nocnych.
Krzysztof Kowalewski:

„Pan Bielanek, czyli panopticum grochowskie”, reż. Jan Warenycia 2005

Ramotka, autor: Ernst Theodor Amadeus Hoffmann, ostatni raz czytany na studiach. Ach, te markizy i ich problemy…
Jerzy Kamas:

„Panna De Scudery”, reż Jan Warenycia

TZO. Tekst: Robert Długoborski. Związek kolekcjonerów, którzy sprzątają własne żony, bo te przeszkadzają im uprawiać ich ulubione hobby.
Andrzej Szalawski:

Hobbyści, reż. Sławomir Pietrzykowski

Jerofiejew – po raz kolejny.
Roman Wilhelmi:

Moskwa – Pietuszki, reż. Janusz Kukuła

TZO. Urocza miniatura kryminalna według F. Forsytha.
Wiesława Niemyska:

Czysta, staranna robota, reż. Sławomir Pietrzykowski 1981

TZO. Miniatura kryminalna Karoliny Blow. W duchu boskiej Agaty.
Bogusz Bilewski (jako angielski lord!):

Przed otwarciem testamentu, reż. Sławomir Pietrzykowski

Tekst Aldous Huxley. Sprytny sprzedawca obrazów wciska nowobogackiemu klientowi rzekomo legendarny portret.
Mieczysław Voit, klasa dla siebie.:

Portret wenecki, reż. Andrzej Zakrzewski 1985

„Morderstwo na Rue Morgue”:

Zawsze bawiło mnie, gdy tego słuchałem, że świadkowie o różnej narodowości w pomrukach małpy dosłuchiwali się obcego języka, choć go nie znali. Za każdym razem innego języka zresztą.

Tekst: Piotr Cieński. Inteligent i chamstwo. Z tym, że on jest bardziej odpychający. Wszystko zbudowane z grepsów (łącznie z anegdotą o Holoubku zamkniętym przez teatralnego portiera). „- Zna pan francuski? – Znam jedną. Nawet miła…”.
Lucyna Malec:

Lotne związki, reż. Dobrosława Bałazy