Słuchałem, ale miło po raz wtóry. Z „Dzienników” Zofii Nałkowskiej – jej zakochanie w Karolu Szymanowskim. Dopóki nie okazało się, że Karol jest „odmieńcem”.
Anna Polony.:

Życie w dziwnym złudzeniu, reż. Romana Bobrowska.

Radiowa wersja „Sławy i chwały” Iwaszkiewicza, oczywiście w wersji skrajnie okrojonej.
Magdalena Zawadzka:

„Zagubieni w historii” cz. 1 i 2., reż. Janusz Kukuła 1989

Według „komedii kontuszowej” J.I. Kraszewskiego. Jak słoneczko przygrzeje i człowiek chwilowo nie ma większych trosk…
Wiktoria Gorodeckaja:

Miód kasztelański, cz. 1 i 2, reż. Henryk Rozen 2008

Autor: Danilo Kiš. Uczeń odwiedza starą nauczycielkę. Wspominają, nie sposób ustalić nic pewnego. Noc i mgła.
Tomasz Zaliwski:

„Noc i mgła” 1983/ 2003, reż. Janusz Kukuła

Tekst Janusz Krasiński. Chopin i George Sand na Maderze. Próba odczarowania tego legendarnego pobytu.
Jako Chopin Andrzej Seweryn:

„Kochankowie z klasztoru Valdemosa”, reż. Andrzej Łapicki 1973

Według powieści Hansa Magnusa Enzensbergera. Zażyłość wiekowej śpiewaczki operowej i młodego ekonomisty.
Elżbieta Kępińska:

Józefina i ja, reż. Waldmar Modestowicz

Tekst: Kazimierz Orłoś. Dwoje emerytów – gadanina bez początku i końca o chorobach, lekarstwach… Gderanina. Człowiek w moim wieku zastanawia się, czy czasem sam też tak nie brzmi…
Anna Seniuk:

Komu dzwoni budzik, reż Janusz Kukuła 2010

TZO. Tekst Jonathan Trench. Zwykłe sobie słuchowisko kryminalne, ale jak zagrane!
Ignacy Machowski:

Geniusz z Kimberly reż. Zdzisław Dąbrowski

Scenki na melinie po Jadzi Brukselce, szefowej mety. Zeszła ze zgryzoty z powodu upowszechnienia się sklepów nocnych.
Krzysztof Kowalewski:

„Pan Bielanek, czyli panopticum grochowskie”, reż. Jan Warenycia 2005

Ramotka, autor: Ernst Theodor Amadeus Hoffmann, ostatni raz czytany na studiach. Ach, te markizy i ich problemy…
Jerzy Kamas:

„Panna De Scudery”, reż Jan Warenycia