Tekst: G.W. Macwall (Grzegorz Walenda. Pogmatwana historyjka kryminalna z zycia zawodowych morderców. Takie sobie…
Andrzej Ferenc:

Pomysł zachowam dla siebie, reż. Jan Warenycia 2011

Wiersze Julii Hartwig. Zwłaszcza nostalgie lubelskie…
Grażyna Barszczewska:

Nie ma odpowiedzi, reż. Dobrosława Bałazy 2002

Tekst: Eda Ostrowska. Dzień w szpitalu psychiatrycznym w lubelskich Abramowicach. Ciut to pogmatwane, ale jeśli się weźmie pod uwagę miejsce akcji…
Anna Dereszowska:

Oto stoję w deszczu ciała, reż. Dobrosława Bałazy 2014

Autor: Karoly Szakonyi. Małżeństwo emerytów, którym ledwo starcza na opłaty umawia się na portalach randkowych dla seniorów na „kolacje zapoznawcze”, bo to jedyny sposób, żeby zjeść do syta.
Mirosława Dubrawska:

Kolacja we dwoje, reż. Waldemar Modestowicz 2003

Humoreska Kornela Makuszyńskiego. Ciepła i dobroduszna, jak wszystko, co napisał.
Bronisław Pawlik:

Czwarty partner, reż. Andrzej Zakrzewski 1997

Tekst: Paul Barz. Legenda. Jeżeli jestem za coś wdzięczny Opatrzności, to – między innymi – za możliwość wysłuchania tego utworu podczas marszu po lesie. W ciszy i ekstazie.
Marian Opania (Bach):

Kolacja na cztery ręce, reż. Janusz Kukuła 2008

Z życia permanentnego samobójcy reż. Dariusz Błaszczyk 2010

Emile Cioran. Już słuchałem. Nihilizm i choroba psychiczna.
Łukasz Garlicki:

Z życia permanentnego samobójcy, reż. Dariusz Błaszczyk 2010

Tekst Cezarego Harasimowicza. Jeszcze jedno podejście do IPN-oiwskich rozliczeń. Było.
Emil Karewicz:

Pacem in terris, reż. Jan Warenycia

Tekst: Dino Buzzati. Kiedyś sporo czytałem, np. „Cytadelę”. Włoski hrabia przechodzi kolejne etapy choroby, co wiąże się z przenosinami na coraz niższe piętra.
Aleksander Bednarz:

Siódme piętro, reż. Jan Warenycia

Sztuka Ireneusza Iredyńskiego. Późnogierkowskie inteligenckie rozdrapy. Czytałem, w czasach, kiedy się ukazało. Po latach znacznie straciło…
Jadwiga Jankowska-Cieślak:

Dacza, reż. Wojciech Maciejewski 1980