TZO. Miniatura kryminalna. Akcja w Stanach, autor polski. Słuchałem, ale cóż to szkodzi?
Joanna Jędryka (z prawej):

Satysfakcja reż. Andrzej Pruski 1983

Według Tyrmanda. Darłowo, pierwsze lata po wojnie. Prywatna inicjatywa się zwija, ludzie próbują uciekać kutrami na Zachód. Na tym tle romans. Szkoda, że pretensjonalny, przegadany.
Krzysztof Wakuliński:

Siedem dalekich rejsów, reż. Jan Warenycia 1996

Tekst R. Deming w tłumaczeniu Ewy Szumańskiej. Waligórski wcina się w tekst amerykańskiej nowelki kryminalnej dając polski odpowiednik tamtych sytuacji. Nawet zabawne.
Andrzej Waligórski (z lewej):

Awans, reż. Andrzej Waligórski 1967

Artur Doyle Conan „Nakrapiana przepaska niesie śmierć”:

Opowiadanie z udziałem Sherlocka Holmesa. Zamordowała indyjska żmija przywoływana gwizdem. A ja sądziłem, że węże nie mają zmysłu słuchu…

Teatrzyk Zielone Oko, ale nagrywany współcześnie z udziałem publiczności. Szuka Marcina Wrońskiego. Lubelska prowincja i trupy w szafach – jeszcze z okupacji.
Marcin Wroński:

Zgniły spokój, reż. Waldemar Modestowicz 2017

Autor: Marian Hemar, nagranie: Wolna Europa, odtworzone po latach „z taśm dźwiękowych”. Religijno-moralne dylematy w stylu Bernanosa.
Hemar

„Cud biednych ludzi”

Tekst Ireaneusza Iredyńskiego. Wyznania alkoholika na krótko przed decyzją samobójczą. Iredyński wiedział, o czym pisze…
Zbigniew Zapasiewicz:

Do ślicznej i innych, reż. Zdzisław Nardelii 1977

Przyjemność obcowania z czymś równie doskonałym jak wydeptywane w tym samym czasie brzegi jeziora Góreckiego.
Adam Ferency:

Kartoteka rozrzucona, reż. Andrzej Zakrzewski 1996

Klasyk z Sherlockiem. Nagrany we wspaniałej serii (ta dyskretna ironia!) z Piotrem Fronczewskim z lat 70.
Piotr Fronczewski:

Tańczące sylwetki, 1979.

Angielska, zgrabna sztuczka o małżonku załatwiającym swe kolejne żony w celach spadkowych. Oczywiście wszystko do czasu…

Szósta pani Pendrake, reż. Izabela Sobkowicz