Sztuka Jamesa Matthewa. Siedlisko angielskiej artystokracji. System kastowo. To samo środowisko na bezludnej wyspie.
Andrzej Łapicki:

Nieporównany Crichton, reż. Janusz Warnecki 1958:

Kolejny moralitet Friedricha Dürrenmatta.
F. Dürrenmatt:

„Grek szuka Greczynki”, reż. Paweł Łysak 1997

Tekst Jerzego Janickiego. Kolejne rozliczenia moralne z czasów wojny i okupacji. Cokolwiek sztuczne, ale cóż można powiedzieć, jak się wtedy nie żyło?
Maria Homerska:

„Może nie będzie bolało”, reż. Zdzisław Nardelli 1964

Tekst: Adam Bauman. Sławny pisarz zamierza osiąść w małym miasteczku na prowincji. Oba te fenomeny nic o sobie nawzajem nie wiedzą.
Jako miejscowy pijaczek świetny Bronisław Pawlik.:

Komedia peryferyjna, reż. Waldemar Modestowicz 1995

Tekst wiadomo: J. K. Jerome. Kowalewski, Opania, Pietraszak (nie licząc psa).
Leonard Pietraszak:

„Trzech panów w łódce nie licząc psa” reż. Janusz Kukuła 1996

Znana historyjka Donalda Olsona. Prywatna pielęgniarka, która przeprawia zamożnych staruszków na drugą stronę. Za opłatą owczywiście.
Krystyna Krółówna:

Chloroform i pocałunki, reż. Marek Kulesza 1981

Autor: Janusz Krasiński. Ostatnie, więzienne dni Kazimierza Pużaka, jednego z szefów przedwojennego PPS-u.
W tytułowej roli Marek Bargiełowski:

Drugi pogrzeb sekretarza Pużaka, reż. Andrzej Zakrzewski 1995

Tekst z Chorwacji, autor: Dubravko Mihanović. Wigilia w zakładzie fryzerskim, tuż przed zamknięciem. Tzw. męskie rozmowy, ale nuda.
Mirosław Zbrojewicz:

„Żaba. Mała wieczorna modlitwa”, reż. Waldemar Modestowicz 2006

Scenariusz Rafał Kapeliński. Stary człowiek wspomina życiowe zakręty. Nieudane, jakoś nie umiał się zdecydować. Ma 82 lata i czeka na kolejną szansę…
Stanisław Brudny:

Trzy szanse, reż. Dobrosława Bałazy

Oczywiście Romain Rolland. Nawet aktualne, bo w średniowiecznej Francji też zaraza mebluje wszystkim życie.
Jako żona – Zofia Kucówna:

„Colas Breugnon”, reż. Roman Dziewoński 2012