Marcin Stańczyk i in., Acousmatic Music, 2018:

Najczęściej słychać orkiestrę, ale do mnie najbardziej przemawiały stuki i chroboty.

Culture. pl: „Czym jest akuzmatyka? Termin ten wywodzi się z greckiego słowa akousmatikoi, które oznacza dosłownie „słuchaczy”. Nazywano tak uczniów szkoły pitagorejskiej zgłębiających ezoteryczną stronę myśli swojego mistrza – słuchali go zza kurtyny, w całkowitej ciemności i ciszy. Nigdy z nim nie rozmawiali, ani nie widzieli jego twarzy, nie sporządzali żadnych notatek.
Chodziło o pozbawienie dźwięku jego kontekstu, niemożność rozpoznania pochodzenia konkretnych odgłosów. Dźwięk wyzbyty z codziennych skojarzeń miał pozwolić na lepsze koncentrację na jego szczegółach, właściwościach?.

George Crumb, Makrokosmos

Wrażenia też w skali makro.

Wiki: „Makrokosmos to seria czterech tomów utworów na fortepian autorstwa amerykańskiego kompozytora George’a Crumba. Nazwa nawiązuje do Mikrokosmosu, zbioru utworów fortepianowych Béli Bartóka, jednego z ulubionych kompozytorów Crumba w XX wieku. Pierwszy tom zbioru został skomponowany w 1972 r., a ostatni ukończono na początku 1979 r.”

Morton Feldman, Neither. Words by Samuel Beckett, 1997:

Damski wokal tylko podbija stawkę.

Net: „Utwór powstał w 1977 roku na podstawie tekstu Samuela Becketta. Jest to jednoaktowe dzieło na sopran i orkiestrę kameralną. W partyturze wykorzystano kilka prostych znaków graficznych, aby przekazać muzykom różne rejestry (wysokie, średnie i niskie), ale nie podano dokładnych wysokości dźwięków ani ich długości, w celu utworzenia przestrzeni dźwiękowej, która może się rozszerzać w czasie”.