Supraśl (na wschód od Białegostoku). Nareszcie czynna cerkiew (wiele razy odchodziłem z kwitkiem). Poza tym – wszystko tu jest „slow”. Miejscowi mają atrakcję, bo na głównej ulicy kręcą serial „Blondynka”. Wieczorem Teatr Wierszalin. Przedstawienie o tym jak Wyspiański przeżarty syfilisem próbuje wystawić „Sędziów” u Solskiego, który wcale nie ma na to ochoty (plus liczne alegorie i metafory). Po drodze dzwonią z Radia Poznań, żebym się natychmiast wypowiedział, bo zmarł Adam Słodowy. Zjeżdzam na stację, opowiadam jakieś stare anegdoty. Po pół godzinie dzwonią, że pan Słodowy (95 lat) jednak nie umarł. „A to Polska właśnie…”:

Odsłuchane w samochodzie. Ponieważ Nesbo to Norweg, jego najnowszą powieść (świetnie i nie po raz pierwszy czytał Mariusz Bonaszewski) zaczęliśmy odsłuchiwać w Oslo. Potem w Szwecj, Danii, w Niemczech, na Słowacji, a skończyliśmy pod Białymstokiem.:

Spotkanie znajomych przy grobie śp. Piotra na poznańskim Junikowie. Razem napisaliśmy dwie książki, zrobiliśmy mnóstwo audycji. O ilości wspólnie obalonych butelek zamilczę. 10 lat temu z wdową zasadziliśmy tę brzozę przy jego grobie.:

Kevin Spacey ciągle ma kłopoty…:

TV – jak zwykle.:

Wydawnictwo In Rock przysłało „Adwokata diabła” z moim posłowiem. Dzięki!:

Głos Wągrowiecki.:

Jeszcze Kraków. MOCAK i wystawa na temat natury w sztuce. Na ścianie wylepili nawet Fałata. U mnie też wisi.:

Tamtejsze Muzeum Narodowe, ekspozycja Wajdy. „Lotna”.:

Przejażdżka po okolicy. Miasteczko Stęszew. Życie wygląda tu na stabilne. Ale po to właśnie Stęszew został zrobiony…:

Chludowo, w nim uroczy drewniany kościółek. I napis, z którego wynika, że jeżeli w okolicy zarżnięto lub rozstrzelano stosunkowo wiele osób, to reszta, która przeżyła, powinna się z tego cieszyć.:

Z ostaniej jazdy – jeszcze słowacki Presov. Byłem wiele razy, nic się nie zmienił.:

Odsluchane po lasach. Kimberly Belle „Idealne małżeństwo”.

Damski kryminał. Mąż zginął w katastrofie samolotowej, a żona odkrywa, że wiódł podwójne życie. Było sto razy, mogłoby być po raz sto pierwszy. Ale ilość „zatrzymań serca”, „lodu w żołądku”, wywracania się jelit na lewą stronę z wrażenia pozwoliłaby się bohaterce utrzymać przy życiu najwyżej do 50. strony. A to tak do końca. Że też mnie podkusiło na babski kryminał…