Na Osiedlu Poetów w Komornikach funkcjonuje policja sąsiedzka. Wiadomo, że poeci (i miłośnicy poezji) śpią na forsie, co kusi. A może zachodzi obawa, że poeta okradnie poetę. Toż to niepodobna!:
W powietrzu + 24. Pył znad Sahary pokrył samochód gruntownie (świeżo z myjni przybywszy). Ale w lasach klimat umiarkowany.:
Kolejne zawirowanie wokół Bonda:
Głos Wągrowiecki.:
Sztuka Ireneusza Iredyńskiego. Późnogierkowskie inteligenckie rozdrapy. Czytałem, w czasach, kiedy się ukazało. Po latach znacznie straciło…
Jadwiga Jankowska-Cieślak:
Dacza, reż. Wojciech Maciejewski 1980
Alexander Grychtolik „Bach. Celebration Cantatas”:
Nie po to zostało to napisane, wiem. Ale znakomicie działa nasennie.
Wzruszenie dopadło mnie, gdy wróciliśmy z rodzinych celebracji na Pomorzu Zachodnim. Nie spodziewałem się bowiem, iż miasteczko Pruchnik, w którym byłem setki razy, ponieważ jest oddalone od mojego macierzystego Jarosławia (Podkarpacie) zaledwie o 20 km, będzie na ustach całej Polski, a w jakimś sensie i świata. Poprzednio o Pruchniku mówiło się szerzej ze 20 lat temu, gdy zastrzelono generała policji Marka Papałę, kolegę z równoległej klasy licealnej. Marek dojeżdżał do jarosławskiego Liceum z Pruchnika (ma tam na cmentarzu piękny grobowiec). I teraz taka niespodzianka na same święta. A przecież w Pruchniku byliśmy z Dorotą ledwie miesiąc temu i nic nie zapowiadało tak doniosłych wydarzeń. A może to my nie patrzyliśmy wystarczająco uważnie..?
Wiadomo – pod angielskim psudonimem napisał to Juliusz Machulski. Ściągnąłem z sieci, ponieważ rzecz była opisana jako słuchowisko, a tymczasem to była ścieżka dźwiękowa starej „Kobry”. Wcale nam to nie przeszkadzało. Zwłaszcza, że znaliśmy i przedstawienie, i wiedzieliśmy, kto zabił.
Małgorzata Lorentowicz:
„Śmierć w najszczęśliwszym dniu”, reż. Jan Machulski
„Driving Rock Ballads”:
Kwiatuszki zasuszone w sztambuchu babuni…
Cappella Gabetta „Tango Seasons” 2019:
Żadne tango, tylko Vivaldi. Czego to ludzie nie wymyślą, żeby sprzedać „Cztery pory roku”…