Najpierw dydaktyka po drutach.:

Sporo później hasanie po polach. Tam obchodziłem Dzień Buraka, o którym przypomniałem sobie obchodząc buraczaną pryzmę. I refren – szynobus do Wolsztyna.:

Noc do tyłu, bo nie mogłem się oprzeć by nie dosłuchać do końca audiobooka K. Folletta (na użytek niewidomych czyta Mirosław Utta). Słuchałem wiele lat temu, pamiętałem korzystne wrażenie, zapomniałem szczegóły. Tymczasem jest to świetnie napisany page turner i nie umiem się w takich razach oprzeć. Skończyłem o 4.00.:

Dzień za dniem, online za onlinem, a potem zaczyna zmierzchać. Dziś jezioro inne, Jarosławieckie. Ale smutek ten sam.:

Po lasach trasa teoretycznie ładna, tylko ciemno, ponuro i pada. Nad jeziorem Kociołek i w miejscu, w którym zawsze mi się przypomna, że jak przechodziłem z końcem lipca 2015 roku, to Dorota zadzwoniła z wieścią, że zmarł Jan Kulczyk.:

Nareszcie dłuższa leśna szarża. Jezioro Góreckie, ale nie od strony siedziby Parku, bo ten jak zamknął swoje bramy w marcu, tak nie otworzył ich do dziś – tak się broni przed wirusem. W każdym razie pierwszy dzień tej jesieni z temperaturą bliską zera. Człowiek nie bardzo wie, co na siebie nałożyć. Nakłada na zapas, a potem wraca do domu przepocony jak szczur.: