Cały dzień czytam książki, bo do czegoś tam potrzebne. Zwykle staram się to rozgęścić, ale nie zawsze się udaje. A będzie coraz gorzej. W weekend pierwsze wykłady (zaoczni), notatki trzeba uzupełnić, poprawić. Na dziennych nowe przedmioty (przygotowania już od dawna w trakcie), ale trzeba będzie jak z produkcją bomby atomowej za Stalina. Dyktator dzwonił i mówił do słuchawki tylko jedno słowo: ”Uskorit!”, znaczy: przyspieszyć.
Zamiast po polach i lasach bujamy się więc po parkingu, gdy Dorota robi zakupy w Biedronce. I pstrykamy pruski mur na poznańskim Grunwaldzie.:

Odsłuchane w samochodzie. „Stawka” Andrzeja Zbycha czytana przez staruszka-Mikulskiego (wyraźne wymawianie słów przychodzi mu już z trudem). Wybieramy odcinki, których nie było w serialu (całość jest gruba i długa w odsłuchu). „Partia domina”, „Kurierka z Londynu”, „Spiskowcy”, „Spotkanie na zamku”. Najzabawniejsze jest to, że powieściowy Kloss ciągle czuje obrzydzenie do niemieckiego munduru i tęskni za polskim. Jak by był taki łzawy i sentymentalny, to by nie umiał rozgrywac na zimno tych cwaniaków z gestapo i Abwehry.:

Tak się składa, że więcej dzieje się na niebie niż na ziemi:

Jeszcze jeden dowód.:

Jeszcze.:

I jeszcze.:

Jak stałem na tych światłach, to pstryknąłem billboard, który intryguje mnie, ilekroć go mijam. Bo to jest próba odpowiedzi, co to takiego jesień. Na razie próba przez zaprzeczenie, a przecież istotna i odważna.:

Poza tym interwał. Ukończyłem i wysłałem jedną robótkę pisemną, powinienem z miejsca siadać do następnej. I siadam, ale zamiast czytać materiały do tekstu, które piętrzą się sporym stosem (makulatura nigdy się nie kończy), słucham kolejnych przygotowanych płyt. Ale i to z przeszkodami. Bo chwycił mnie i nie chce się odczepić Leonard Cohen, który – już sam w latach – śpiewa „Hallelujah” (do obejrzenia na YT):

Baby I have been here before
I know this room, I’ve walked this floor
I used to live alone before I knew you
I’ve seen your flag on the marble arch
Love is not a victory march
It’s a cold and it’s a broken Hallelujah
Hallelujah, Hallelujah.:

Poniżej czytam przypomnienie czeskiej wyznawczyni: „Táto nádherná pieseň má 30 rokov”.
A moje zasłuchanie to pewnie daleki flash back biskupa, który katował ten song w Toruniu. Kilka tygodni temu. Tak, ta pieśń miała początek, ale nie ma końca.