Pink Floyd „Ummagumma” (2CD). Płyta z 1969 roku. Pierwszy krążek to koncertowy zapis wcześniejszych utworów, drugi to zbiorówka: każdy z muzyków nagrał własny materiał. Więc rock progresywny – do przesady. Interesujące miejscami, ale raczej nie ze względu na to, co się słyszy, lecz jako wstęp do późniejszych, olśniewających rezultatów grupy. Pamiętam, jak słuchaliśmy tego z kolegami 40 lat temu próbując dociec, o co w tym wszystkim chodzi…:
