W radiu felietoniki nagrywam, nie czytam na żywo i za którymś razem się „haknę”. Wtedy tych parę słów czytam raz jeszcze. Pan technik teoretycznie powinien to poprawić. Ale panowie technicy odsłuchując te moje tekściki strasznie się nudzą. Chodzą, gadają, żartują i nie chce im się zaznaczyć, że coś jest do przycięcia. I dzisiaj mamy taki właśnie przykład, z którego ewentualny słuchacz może wyciągnąć wniosek, że kiepsko mi idzie z czytaniem, niestety.: