Mili Państwo,

dziś Ogólnopolski Dzień Przedszkolaka.
„Pieje kogut: KUKURYKU,
wstawaj mały mój chłopczyku!
Chłopczyk rano się obudził,
patrzy, ile wkoło ludzi.
Dziękuję ci koguciku
za to Twoje KUKURYKU”.
Oczywiście zdanie „dziękuje ci koguciku” to ze strony przedszkolaka gorzka ironia przechodząca w sarkazm. Bo przedszkolak by jeszcze chętnie pospał. Więc nie tylko nie jest kogucikowi wdzięczny. Jak powszechnie wiadomo, przedszkolak kogucika nienawidzi. Zimną nienawiścią starszaka z grupy żabek.

Dziś imieniny świętuje bardzo szerokie grono osób. Pozwalam sobie na dwa krótkie rankingi panów i pań, dzisiejszych solenizantów, których imiona podobają mi się bardziej niż inne. Panowie to:
Miłowuj,
Glicery
I Teopist.

A panie to:
Euzebia,
Perpetua
I Teopista.
Niech wam gwiazdka pomyślności i tak dalej.

Wielkopolska buzuje wydarzeniami intrygującymi i porywającymi. Oto w Ostrzeszowie w kazimierzowskiej Baszcie otwarto multimedialną wystawę pod nazwą „Średniowiecze da się lubić”. Nazwa wystawy ma charakter perswazyjny i mogłaby brzmieć „Średniowiecze jednak da się lubić” lub „Średniowiecze da się lubić mimo wszystko”. A to znaczy tylko jedno, że mianowicie – ostrzeszowianie lubią średniowiecze umiarkowanie, a znajdą się zapewne i tacy, którzy – nie oszukujmy się – nie lubią średniowiecza wcale. A i kilku wykolejeńców, którzy średniowiecza wręcz nienawidzą. Jak znam Ostrzeszów, powszechną sympatią cieszy się tam wczesny barok i późne rokoko.

Mili Państwo, piosenek słuchamy wszędzie, wszędzie po kawałku. Kawałek w domu, fragment podczas joggingu, urywek w samochodzie. Nie wiem, jak Państwo, ale ja stwierdzam, że piosenki stawiają nam, zagonionym słuchaczom, coraz więcej pytań. Niekiedy pytań fundamentalnych. Zebrałem 25 pytań, na które odpowiedź jest absolutnie pilna. I tak – pierwsza dziesiątka:
Gdzie się podziały tamte prywatki?
Kto za tobą w szkole ganiał?
Gdzie ci mężczyźni?
Co się stało z naszą klasą?
Czy mnie jeszcze pamiętasz?
Cóż wiemy o miłości?
Co ja w tobie widziałam?
Jak się masz kochanie?
Jak minął dzień?
Co powie tata?

Druga dziesiątka:
Gdzie jesteś, mały książę?
Czy pani mieszka sama?
Czy pani Marta jest grzechu warta?
Czy pamiętasz tę noc w Zakopanem?
Czy te oczy mogą kłamać?
Czemu ty dręczysz mnie, córko grabarza?
Gdzie są kwiaty z tamtych lat?
Komu piosenkę?
Przez ile dróg musi przejść każdy z nas?
Kto ma tyle wdzięku co ja?

No i jeszcze pięć:
Czy pozwoli panna Krysia (młody ułan pyta)?
Kto to pędzi tak przez miasto?
Gdzie są dzisiaj tamci ludzie?
Johny, czy mam, zostać tu sam?
I: Powiedz, stary, gdzieś ty był?
Gdyby Państwo znali – choć przybliżoną – odpowiedź na którekolwiek z tych pytań, proszę dać znać. Sprawa jest naprawdę pilna.
Wiesław Kot