Pojedynki mistrzów szachowych jako część polityki i popkultury lat 60., forma prowadzenia zimnej wojny.
Bobby Fischer i Borys Spasski
Partie rozgrywane z przeciwnikiem w wyobraźni – bez szachownicy. Dziewczyna robi mu dobrze (po raz pierwszy w życiu, a Fischer w myśli rozgrywa partie.
Widz temu kibicuje, bo widzi rozgrywkę, ale z istoty meczu nic nie rozumie. W szachach jest więcej możliwych rozwiązań niż gwiazd w galaktyce.
Umysły geniuszy przetrenowane, przesterowane, oni nadwrażliwi. Na skraju paranoi.
Stara opozycja – wielki talent, mały charakter.