Stanisława Platówna „Cień Czarnej Pani”:
Kryminał PRL-owski z młodzieżowym adresatem. No i winny był Marzec, a nie Pilatowski (skąinąd: świnia!). Pisany tak, by podobał się władzy, co zawsze śmieszy.
Wikipedia o autorce: „Absolwentka filologii polskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od 1952 zamieszkała we Wrocławiu. Przed rozpoczęciem kariery pisarskiej była aktorką teatru objazdowego, kierowniczką księgarni i spikerką radiową. Debiutowała w 1956 powieścią młodzieżową „Tajemnica trzech studni”.
Cytaty:
Właśnie przebrzmiały ostatnie takty „Karolinki” i warszawski spiker podał dokładny czas – ósma trzydzieści. Potem dźwięcznym barytonem zaczął czytać dziennik poranny. Najpierw wiadomości z zagranicy – strajk we Włoszech, kryzys rządowy we Francji, wielka katastrofa lotnicza nad Anglią, obniżka cen w Czechosłowacji. Potem wiadomości z kraju – fala zobowiązań podejmowanych przed świętem 22 lipca, otwarcie nowego domu towarowego w Warszawie… Konrad zapalił nowego papierosa i rzekł do Krysi; – Nic ciekawego, idziemy – i chciał zgasić radio,
O tym już pana dyrektora poinformują władze śledcze. Dobranoc. Moje uszanowanie paniom. – A to łajdak! – powiedział dyrektor Krzysztoń i ku zdumieniu rodziny wypił dwa kieliszki wiśniówki, jeden po drugim.
