Tekst: Krzysztof Bizio, współczesny dramaturg ze Szczecina.
Grażyna Barszczewska:

Scenki rodzajowe. O staruszku chorym terminalnie. Zjawia się dziewczyna z opieki społecznej do pomocy. On zrzędliwy, ale i ona co nieco na tym korzysta, bo opowiada jej o życiu. Potem okazuje się, że ona udawała (za pieniądze), że jest z opieki, a on udawał, że tego nie dostrzega.
Przed spektaklem rozmowa z twórcami (na kolanach), równie długa co sam spektakl. Dokładnie wytłumaczono, dlaczego jest to dzieło wybitne. Boże!