Klaus Schulze, „Dziękuję, Poznań” (2003). Zagrał to na żywo w Starym Browarze pani Kulczykowej. Tym razem jakoś bardziej żałośnie (nie – żałobnie) ta elektronika wypada. Mnóstwo jęków, zawodzeń, łkań. Reszta w normie – spodem biegną szumy.:
Klaus Schulze, „Dziękuję, Poznań” (2003). Zagrał to na żywo w Starym Browarze pani Kulczykowej. Tym razem jakoś bardziej żałośnie (nie – żałobnie) ta elektronika wypada. Mnóstwo jęków, zawodzeń, łkań. Reszta w normie – spodem biegną szumy.: