Pojechaliśmy na Pierwszą Komunię kuzyna Doroty do niewielkiego pomorskiego miasteczka. Neogotycki (zapewne poluterański) kościół, nieco przybudówek, które pamiętają mieszkańców sprzed wielkiego przetasowania w 1945, i – naturalnie – „Biedronka”.:

Przebraliśmy się ze strojów podróżnych w wizytowe w miejscowych ostępach leśnych, za co składam z tego miejsca gorące podziękowania Dyrekcji Lasów Państwowych.:

Przebieraliśmy się w lesie, żeby nie powiększać zamieszania, bo zarówno dzieci, rodzice jak i inni goście bardzo stremowani, podenerwowani, niepewni, czy wszystko się uda.:

Udało się. Dął nieprzyjemny, zimny wiatr, ale ksiądz proboszcz wyjaśnił, że to „powiew Ducha Świętego” i wszystkim zrobiło się cieplej. Przyjęcie odbyło się w salce miejscowego gimnazjum (żeby pomieścić gości). Gimnazjum ma patrona, którym – o dziwo! – nie jest Mickiewicz, Kościuszko ani Jan Paweł.:

Nic więc dziwnego, że na korytarzu wyeksponowano jedną ze słynnych, bezcennych sentencji pana Kazimierza.:

Rodzima publicystyka trawi debatę prezydencką, którą – cóż za strata! – spędziliśmy na szosie. Wśród wielu porywających komentarzy na Niezależna.pl czytam: „Podczas pierwszej tury wyborów prezydenckich widać było wyraźnie, że narodowy duch bije skrzydłami o ojczystą ziemię”. Nie bardzo rozumiem czy to dobrze, czy źle gdy ten duch tymi skrzydłami tak naparza w tę glebę… Ale pięknie napisane.

TVP publiczna z pytaniem czym nas zaskoczy Cannes. Ten Festiwal od lat o niczym innym nie marzy, tylko żeby czymś zaskoczyć, ale chyba nie za bardzo mu się udaje.