Bonomo Faita „Dyptyk: Insomnia 2” 2017:

„Nie patrzę daleko, obrazy same mnie znajdują” – mówi, parafrazując Picassa.
Przy zachowaniu wszelkich proporcji – mam podobnie.

Z sieci: „Bonomo Faita Urodzony w Brescii w 1955 roku, mieszka w mieście, w którym się urodził, w domu-pracowni-ogrodzie. Tam rysuje, fotografuje i modeluje, a także gotuje, pierze i słucha muzyki. Praktycznie nigdy nie opuszcza swojego miasta, ani nawet swojej ulicy. Dziś przybył tam cały świat: Afryka, Azja, Europa i obie Ameryki… W jego twórczości media są tak przemieszane, że przeniósł centrum historii na peryferia”.