Marcus Miller „Afrodeezia” (2015). Zasadniczo basista, ale też multiinstrumentalista i producent. Uparty muzyk sesyjny z pogranicza jazzu, R&B, rocka. Tu też. Miłe pulsowanie, miejsce na improwizację poszczególnych graczy. Powietrze.
Ale Miller jest także czynnym ambasadorem dobrej woli z ramienia ONZ. Więc: “>Afrodeesia< is masterful contemporary reflection of transcontinental rhythms and melodies that have migrated through the bodies and spirits of African slaves as they were transported to South America, the Caribbean, and the United States before refracting back across the globe in the contemporary era through jazz, R&B, and hip-hop”.:
