Piotr Stankiewicz „Sztuka życia według stoików”:

Czytane niespiesznie, ale z dużym pożytkiem. Część kolejna, cytaty:

Niezależnie od tego, czy nasza praca polega na stukaniu w klawiaturę, czy waleniu cepem w klepisko, naszym obowiązkiem jest wiedzieć, jakie mamy siły i na ile jeszcze nas stać. I stosownie do tego planować działania, tak aby nie „doprowadzać wątłego ciała do ruiny”.

Mówiąc krótko: trzeba pamiętać, że świat jest w ruchu, że okoliczności się zmieniają i że tylko o tyle powinniśmy trwać przy raz podjętej decyzji, o ile jest ona decyzją rozsądną. Naszą ocenę sytuacji i analizę możliwych wariantów jej rozwoju należy na bieżąco aktualizować. Pamiętajmy, że warunki oraz sytuacja na polu bitwy się zmieniają, i nie bądźmy jak generałowie, którzy zawsze planują poprzednią wojnę.

Wyłącznie obecny dzień możemy zaprzepaścić lub mądrze spożytkować.

Dzień dzisiejszy jest jedynym, który znajduje się w naszej mocy, i jedynym, za który jesteśmy odpowiedzialni. Płynie stąd jasny wniosek: naszym obowiązkiem jest strzec go jak źrenicy oka. Dana nam jest tylko teraźniejszość, i o nią musimy dbać, by nie uciekła. Naszym obowiązkiem jest po prostu nie tracić czasu.

Wszystko, co sobie w życiu zaplanowaliśmy, wszystko, co jest dla nas ważne – zależy od tego, jak sobie poradzimy dzisiaj.

Tracić czas i duchową energię na próżne roztrząsanie tego, co minęło, zamiast twórczo je zainwestować w bieżący dzień, to dla stoika głupota i skończone marnotrawstwo.

Musimy być elastyczni, musimy pamiętać, co i dlaczego chcemy robić, musimy nauczyć się sprawnie przeglądać w głowie listę naszych celów i wartości. Jeśli będziemy stosować się do tych zaleceń, zobaczymy, że rzadko zdarzają się takie okoliczności, które całkowicie uniemożliwiają nam zajęcie się tym, co jest

Owszem, możliwe, że na skutek okoliczności nie możemy dziś poświęcić się temu, co jest dla nas najważniejsze. Ale dlaczego w takim razie nie przeznaczyć tego dnia na to, co jest drugie lub trzecie na liście? Musimy być elastyczni, musimy pamiętać, co i dlaczego chcemy robić, musimy nauczyć się sprawnie przeglądać w głowie listę naszych celów i wartości.

Teraz robimy to i nic innego. Nasza myśl nie ucieka, nie szwenda się na boki, nie szuka, na czym z rzeczy pobocznych można by się zaczepić, w co się wciągnąć i w jaki sposób rozproszyć uwagę. Zdaniem stoików ludzka zdolność do myślenia o kilku rzeczach naraz, do robienia jednego, a myślenia o drugim i trzecim, jest w pewnym sensie przekleństwem.

Nie zawsze możemy sami wybrać, co robimy, ale zawsze jest w naszej mocy, by robić to pilnie, z uwagą i dobrze.

Nie dlatego brakuje nam niekiedy czasu, że go mamy za mało, ale dlatego, że za wiele trwonimy. Szanujmy czas, a na pewno nam go wystarczy.