Georg Friedrich Haas „Limited Aproximations”:

Odsłuchane dwukrotnie – po prostu trudno się z tym rozstać. Coś było na rzeczy, bo poczytałem o pokrewieństwach. Wiki.: „Styl Haasa przypomina styl György Ligetiego w stosowaniu mikropolifonii, mikrointerwałów i wykorzystywaniu serii alikwotów; często jest określany jako czołowy przedstawiciel muzyki spektralnej. Jego estetyce przyświeca idea, że ​​muzyka jest w stanie >wyartykułować emocje i stany duszy człowieka w taki sposób, że inni ludzie mogą przyjąć te emocje i stany duszy jako własne<”.