Monodram autorstwa T. Różewicza. Zidiociały pedofil (?), który może być bardziej groźny niż się wydaje. Monologował Krzysztof Gordon.

Śmieszny staruszek, reż. Janusz Kukuła 2015

Klasyk Różewicza ze wspaniałą Anną Chodakowską.

Odsłuchane w samochodzie. Ostatnia, nieodsłuchana powieść Barbary Gordon. Oparta na sprawie Marchwickiego. Czytał lektor automatyczny, co całaj zabawie nadaje wyjątkowego uroku.:

„Stara kobieta wysiaduje”, reż. Waldemar Modestowicz 2010

Radiowa wersja Kabaretu Starszych Panów. Wątek dziadka, zesłańca na Sybir, który w teatrze, na widowni tak posadził łysych widzów, że kiedy generał-gubernator spojrzał z loży, ujrzał orła ułożonego z łysin. A potem – kibitka, zesłanie…

„Zimowa noc” reż. Jeremi Przybora 1959

Według scenariusza I. Bergmana. Sytuacja znana z filmu, ale ciągle intrygująca.
W roli reżysera Andrzej Chyra.:

Szepty i krzyki reż. Mariusz Malec 2016

Według powieści Sandora Maraia. Wyżej cenię jego dzienniki. Tutaj te konturowe dylematy moralne jak powieściach Nałkowskiej…
Halina Łabonarska:

„Dziedzictwo Estery” reż. Jan Warenycia 2009

Franciszek Walicki w fabularnej, paradokumentalnej opowieści, jak to – także dzięki cenzurze – rozkwitał nasz big beat. Wszystko znane do bólu.
Aktor grający Niemena (Konrad Darocha) świetnie imituje timbr jego głosu i to kresowe „ł”.:

Ciuciubabka, reż. Paweł Chmielewski 2018