Klasyk z Sherlockiem. Nagrany we wspaniałej serii (ta dyskretna ironia!) z Piotrem Fronczewskim z lat 70.
Piotr Fronczewski:

Tańczące sylwetki, 1979.

Angielska, zgrabna sztuczka o małżonku załatwiającym swe kolejne żony w celach spadkowych. Oczywiście wszystko do czasu…

Szósta pani Pendrake, reż. Izabela Sobkowicz

Na podstawie fragmentów prozy Bogdana Wojdowskiego. Do dziś pamiętam „Chleb rzucony umarłym”, czytałem pół wieku temu.
Marek Walczewski:

Zza muru, reż. Wojciech Markiewicz 2000

Autor: Ernst Theodor Amadeus Hoffmann. Opowieść gotycka, handel z Kusym o duszę.

Przygody w noc sylwestrową, reż. Wojciech Markiewicz 2009

Tekst: Eric Rohmer. Kobieta i mężczyzna analizują własne skomplikowane relacje. Gadanina.
Ewa Gawryluk:

Trio Es-dur, reż. Jan Warenycia 1995

Według Wiesława Myśliwskiego. Tematyka wiejska, okupacyjna jako pojemna metafora.
Mistrzowski Franciszek Pieczka.:

Złodziej, reż. Janusz Kukuła 2000

Wątki z Warłama Szałamowa. Zona jako osobny, zamknięty świat.
Lech Łotocki:

Opowiadania kołymskie, reż. Jan Warenycia

Tekst reżysera. Swoich dni dożywają dwaj pisarze. Niegdysiejszy autor tasmowych powieści (w typie Nienackiego) i zbuntowany poeta przeklęty (w typie Wojaczka). Ten drugi to żebrak, pierwszemu z lepszych lat został domek pod lasem (na Mazurach). Ale rodzina już przebiera nogami, aby go oskubać.
Ignacy Gogolewski:

Jezioro bez końca reż. Jan Warenycia

Jak nie doszło do nakręcenia „Robinsona warszawskiego”. Niestety, ciągle aktualne…
Marcin Troński:

Historia jednego filmu, reż. Andrzej Zakrzewski 2011

Według powieści Geore’a Orwella. Zjadliwa krytyka stosunków w ówczesnej Anglii.
Krzysztof Chamiec:

Córka proboszcza, reż. Jan Warenycia 2000.