Wszystkim Gościom – kolejnych życiowych zmartwychpowstań (proszę wpisać numer porządkowy) – życzy gospodarz.

W sobotni wieczór pogoda się nam na rezurekcję nie kroi…:

Z trasy. Tuchola:

Poprzednio po rynku w Tucholi spacerowaliśmy 16 stycznia.:

Jezioro Rosnowieckie – dziś jak na pocztówce.:

Z trasy. Koronowo (Kujawy). Tylko rynek, bo klasztor, w którego części mieści się slynne więzienie był wręcz zablokowany przez samochody. Widzenia świąteczne.:

Kościerzyna:

Wdzydze:

Chojnice:

Tuchola:

Odsłuchane w lesie. Ken Follett „Skandal z Modiglianim”.:

Zgrabna intryga ze sfer handlarzy sztuką . Sporo wiedzy i obyczaju ze sfer. No, i rzemiosło, że tylko zazdrościc i się uczyć.

W lesie pierwszy w tym roku motyl (odleciał, zanim wyjąłem aparat), kolejne zrąbane sągi (im głębiej w las, tym większe), pierwsze pąki na krzakach i dawno nieodwiedzany cmentarz kosynierów z 1848 roku.:

Z trasy. Zaległej. Kolejny rzewny Ciechocinek. I nasza lodziarnia teraz zawarta na głucho. Serce krwawi…:

Odsłuchane w samochodzie:

Małgorzata i Michał Kuźmińscy „Kamień”. Współczesny kryminał osadzony nad Dunajcem. Sfery dziennikarskie z cyklu: jak mały Kazio wyobraża sobie… Dziesiątki sytuacji, w których niby już zarysowała się postać, a tu wykonuje ona jakiś numer całkowicie sprzeczny z tym, co o niej wiemy. Jak by jeden akapit pisała jedna osoba, a następny druga (bez czytania tego, co stoi kawałek wyżej). No i pytanie pani adiunkt do chłopaka (lamusa z apetytem na karierę architekta): Co dla ciebie liczy się bardziej – pieniądze czy kariera? Tym pytaniem – jako były adiunkt, a teraz profesor lokalnej uczelni – katuję Dorotę od rana.

W przyrodzie + 21.:

I na to wszystko jeszcze szynobus…:

Z trasy. W Mielnie zagrała dla nas (za skromny datek) dzielna młoda skrzypaczka.:

Z trasy zaległej. Toruń. Podsumujmyż go wreszcie!:

Jezioro Jarosławieckie – tam, gdzie je ostatnio zostawiłem.:

Z trasy. Koszalin.:

Po drodze – Dobrzyca.:

Poprzednio zatrzymaliśmy się na tym skrzyżowaniu 11 stycznia (w drodze do Bornego Sulinowa). Wyglądało wówczas tak.:

Mielno:

Dąbki:

Chmury, jak rzadko.:

Z trasy. Chełmno na stromym wzgórzu.:

Na ulicy moje aktualne motoryzacyjne zamarzenie – nissan juke.:

Dorota zaczęła świąteczne porządki od wyrzucenia mnie z domu, więc połaziłem, co miałem połazić. A potem siadłem na wzgórzu pod sosną i obserwowałem starą „piątkę” na Wrocław.:

Na obrzeżach Wielkopolskiego Parku Narodowego imponujące rezultaty prac opiekunów tych leśnych zasobów.:

A potem to już to, co nieuchronne.:

Z trasy. Świecie, nad Wisłą, powyżej Torunia. Z tymi słynnymi kamiennymi głowami. Czyżby podobizny mieszkańców?:

A szynobus do Wolsztyna jak gdyby nigdy nic – w te.:

I we wte:

Z trasy. Bydgoszcz.:

Z tasy zaległej. Iwonicz Zdrój. Płaskorzeźby na ścianach domu zdrojowego. Ówczesna reklama. Najbardziej porusza ten chory, który ostentacyjnie łamie kule. Dotąd myślałem, że takie rzeczy tylko w Lourdes, a tu – proszę.: