Anat Fort, Colour

Wielkie uspokojenie.

JazzPress: „Kilkudniowa przerwa w trasie koncertowej natchnęła trio do intensywnych prób. W Berlinie ogrywali nowy materiał, a także wracali do starszych kompozycji, które nie znalazły się dotąd na żadnej z ich płyt. Całość skończyła się wizytą w studiu nagraniowym, gdzie – tym razem bez producenta – zarejestrowali dziewięć utworów autorstwa pianistki. Płyta w założeniu ma być celebracją dwóch dekad wspólnego grania tria”.

John Scofield & Pat Metheny, I Can See Your House From Here, 1994:

Moim zdaniem – nieudany związek. Te dwie gitary są ta różne, że się gryzą.

Keith Jarrett, The Köln Concert:

Towarzyszy mi przez lata. Pamiętam krajobraz, na który patrzyłem słuchając go po raz pierwszy.

Wiki: „The Köln Concert is a live solo double album by pianist Keith Jarrett recorded at the Opera House in Köln, West Germany on 24 January 1975 and released on ECM Records later that year”.

Keith Jarrett, Bordeaux Concert:

Tak, tego można słuchać w pętli.

Net: „„Bordeaux Concert” to ostatni solowy występ, jaki dał wielki pianista jazzowy Keith Jarrett we Francji, 6 lipca 2016 r. w Auditorium de l’Opéra National de Bordeaux. Nagranie nigdy wcześniej nie zostało wydane, a występ zebrał wówczas entuzjastyczne recenzje za to, że był niemal tak odkrywczy, jak legendarny album Jarretta „Köln Concert” z 1975 r.”.

Anat Fort Trio, Birdwatching, 2016

Muzyka toczy się niespiesznie.

Net: „To już trzeci album izraelskiej pianistki Anat Fort dla wytwórni ECM. Tym razem, artystka zdecydowała się na powiększenie swojego tria, które współtworzy z basistą Garym Wangiem oraz perkusistą Rolandem Schneiderem, o specjalnego gościa: włoskiego klarnecistę Gianluigiego Trovesiego. Jak tłumaczy Anat Fort: “Wiele spośród moich utworów jest zainspirowanych ruchem występującym w świecie przyrody: zwierzętami, chmurami, wiatrem, wodą… Z początku nie wiedziałam jak nazwać tę płytę. Dopiero, kiedy pierwszy raz słuchałam jej finalnej wersji, zrozumiałam, że nazwa musi mieć coś wspólnego z ruchem ptaków oraz z obserwowaniem, podsłuchiwaniem, czekaniem. Obserwowaniem nie tylko ptaków, ale też siebie, naszej duszy, która wzbija się do lotu wewnątrz naszego ciała”.

Bobo Stenson & Mike Mainieri, Alone together, 2016:

Koncert, ale oczywiście z tych, które skłaniają do słuchania.

Mike Mainieri: „Po pierwsze, gdy ludzie myślą o jazzie jako o formie sztuki, myślą o trąbce, pianinie, basie i perkusji. Albo puzonie. Jeśli chodzi o instrument taki jak wibrafon, który jest o wiele bardziej egzotycznym instrumentem, ludzie nawet nie są świadomi jego istnienia. Ponadto jest to droga inwestycja dla rodzica”.