Klasyk kryminału noir. Współscenarzysta Raymond Chandler. Eward G. Robinson jako kierownik w branży ubezpieczeń.

Agent ubezpieczeniowy z Los Angeles. Poznana przypadkiem kobieta (Barbara Stanwyck) proponuje, że założy sekretną polisę własnemu mężowi. Następnie doprowadzi do jego śmierci i zgarnie pieniądze. On szybko orientuje się w kombinacji. Odmawia, ale w końcu ulega jej sugestii i sam – jako fachowiec – podejmuje się zgładzić faceta. Na ochotnika. „- To będzie doskonałe. Od początku do końca.” W dodatku wpada na pomysł, by zgarnąć pulę ekstra: „podwójne ubezpieczenie” za śmierć w szczególnie rzadkich okolicznościach. Niby wszystko jest dograne, ale wówczas w grę zaczynają wchodzić „przeczucia”. Szefa agenta i pasierbicy zamordowanego. No i drobiazgi. Ot, żona na dwa dni przed śmiercią męża w wypadku przymierza żałobny welon.
Zdemoralizowanemu zabójcy i jego femme fatale kibicujemy jednak do końca.

Służąca każe czekać akwizytorowi ubezpieczeń na panią domu: „- Tam jest pokój gościnny. Alkohol jest pod kluczem. – W porządku. Mam własne klucze.”

„- Chciałby pan mrożonej herbaty? – Tak, o ile nie znajdzie się gdzieś butelka piwa.”
„- Nauczyłem się trochę życia. – Nie sądzę, by się pan uczył z kursu korespondencyjnego.”
O branży ubezpieczeniowej: „Znają więcej tricków niż małpy w cyrku.”

Podwójne ubezpieczenie / Double, reż. Billy Wilder, 1944