Po naszymu

Już się zanosiło, że czas – jak zwykle – nie pozwoli udać się w plener, więc fotografowałem pejzaże studentów, którzy uczą się malować na mojej Uczelni (oczywiście nie ja ich tego uczę).:

s1

s2

s3

W radiu zrobiłem kolejną w swej karierze fotografię artystyczną. Mgliście odbijam się w szybie reżyserki studia im. Krzysztofa Komedy.:

s4

Ale potem udało się nieco pohasać po polach pod Konarzewem.:

s5

W radiu rozmawiam z panem Jackiem Hałasikiem, znanym wielkopolskim regionalistą, mistrzem gwary poznańskiej. Pytam, czy nie próbował przekładać Pisma Świętego na gwarę. Nie próbował i na przykładzie wyjaśnia dlaczego. Najpierw opowiedział o stworzeniu świata w gwarze góralskiej, co było urocze. A potem to samo „po naszymu”. Niesmak.

A radiu audycja o poznańskim poecie Wincentym Różańskim, przyjacielu Stachury. Mieszkał na Górczynie, dwie ulice dalej. Proponowali mu, żeby pojechał tu czy tam, ale on nie lubił się ruszać z Górczyna, bo tu się czuł najlepiej. Ja odwrotnie.

Aktor Marek Frąckowiak („Ale dmucha! Dmuchał pan kiedy w taką pogodę, panie kolego?”) opowiada w prasie o swym raku, alkoholizmie i żonie. „To chodząca kobiecość, ten błysk w oku i biust, jak Sophia Loren, tylko mniejszych rozmiarów – wyznał aktor”.

2 komentarze do “Po naszymu

  1. Miła Pani,
    byłyby hiperrealistyczne. Jak moje ulubione malarstwo, które jest do kupienia po przystępnej cenie w sklepie chińskim.

Skomentuj Mery Anuluj pisanie odpowiedzi

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *