Philip Roth „Mistrzowie. Spotkania z twórcami”:

Rozmowy, spotkania i korespondencja z kilkorgiem pisarzy, których Roth uznał za ważnych. I którzy byli w jego zasięgu.
Cytaty:
Ivan Klíma:
„Czeski samizdat zaistniał w wyjątkowej sytacji. Władza – reprezentowana przez obce armie, zainstalowana przez okupanta, świadoma, że trwa jedynie dzięki jego woli – obawiała się krytyki. Zdawała sobie również sprawę, że wszekie przejawy życia duchowego, w ostatecznym rozrachunku zmierzają do wolności, dlatego też bez wahania zablokowała całą kulturę częską, uniemożliwiając pisarzom pisanie, malarzom wystawianie, naukowcowm, zwłaszcza w dziedzinie nauk społecznych, prowadzenie niezależnych badań; zniszczyła uniwersytety profesorami mianując urzędnicze miernoty. Naród, nieświadom tego nieszczęścia, przyjął je biernie, przynajmniej przez jakiś czas bezradnie przyglądając się znikaniu, jednego po drugim, ludzi, których jeszcze niedawno darzył szacunkiem i w których stronę z nadzieją spoglądał”.

Roth:
„Kiedy we wczesnych latach siedemdziesiątych po pierwszym pobycie w Pradze wróciłem do Stanów Zjednoczonych, porównałem sytację czeskich pisarzy do naszej, mówiąc: >Tam nic się nie dzieje, a wszystko ma zanczenie; tutaj dzieje się wszystko i nic nie ma znaczenia<„.

Edna O’Brien:
„Taka jest cena bycia pisarzem. Człowieka prześladuje własna przeszłość – ból, wrażenia, poczucie odrzucenia et cetera. Wierzę, że uporczywe trzymanie się przeszłości jest żarliwym acz beznadziejnym pragnieniem wymyślenia jej na nowo. Lekarzy, prawników i innych stabilnych obywateli nie prześladują uporczywe wspomnienia. Na swój sposób moga być równie rozchwiani jak Pan czy ja, ale o tym nie wiedzą. Nie rozpamiętują”.