Kjersti Anfinnsen, Chwile wieczności:
Bilans życia norweskiej pani kardiochirurg, czyniony w wieku sędziwym.
Przykładowe cytaty:
Największe wrażenie zrobiło na mnie to, że chłopcy zostali zaproszeni do pewnej starszej pani, bo przedstawili jej się jako reporterzy ze szkolnej gazetki, pragnący zrobić z nią wywiad o wojnie. Poobijana kobieta wyznaje w wiadomościach, że w pierwszej chwili się ucieszyła, bo ktoś chciał z nią rozmawiać, uznał, że ona nadal może się do czegoś przydać. A potem kobieta milknie. Wszelkie emocje znikają z jej twarzy. – No ale okazało się to nieprawdą – mówi kobieta i z jej oczu zaczynają płynąć łzy. Od razu ukrywa twarz w dłoniach.
Za każdym razem, gdy przeglądam się w lustrze, czegoś mi brakuje. Za każdym razem, gdy patrzę na swoje dłonie, czegoś mi brakuje. I dobrze wiem, że tym brakującym czymś jest przyszłość.
Przez wiele lat trwałam w nieustannym stresie, że z czymś nie zdążę, biegałam w kółko, bez przerwy, cały czas przekonana, że to, co robię, jest bardzo istotne. A tymczasem okazuje się, że bardzo łatwo było mnie zastąpić.