Kay Sage, Ptak w pokoju

Kay Sage, Ptak w pokoju, 1955:

Niby ten „pokój” otwarty, ale to jednocześnie klatka.

Net: „Jej obrazy są poetyckie i smutne. Jak scenerie do sztuk Samuela Becketta lub dystopijnej fantastyki naukowej – smutne kartografie dziwnego świata. Głęboko zainspirowały ją mroczne scenerie i enigmatyczne aranżacje Giorgio de Chirico. Pierwszym obrazem, jaki kiedykolwiek kupiła, był obraz de Chirico, a jego dzieła sztuki pozostaną dla niej dożywotnim punktem odniesienia.
Wszystko wydaje się nieruchome i letargiczne w obrazach Kay, jak spacer po postapokaliptycznym krajobrazie lub złe przeczucie. Są tajemnicze rusztowania i osobliwe budynki, pokusa architektonicznych paradoksów. Spokojny niepokój i uczucie, jakby zmierzało się w kierunku koszmaru, ale go nie osiągało. Są spokojne morza i upiorne wraki statków, księżycowe krajobrazy i niejasne humanoidalne kształty, wszystko w zwykłym świetle”.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *