Popis Audrey Hepburn.
Richard Crenna.
Muzyka: Henry Mancini.
Niewidoma, która ma być płotką w intrydze gangsterskiej. Nic nie widzi, więc jest bezbronna. To prawda, ale nie całkowita. Ma przewagę w postaci nadnaturalnie wyostrzonego słuchu. I wrodzonej inteligencji.
Hepburn urodę miała w typie kruchym i delikatnym – widzowi narzuca się przekonanie, że tym bardziej jest bezbronna. Ale gra umiarkowanie. Więcej w tym sugestii płynącej z sytuacji niż jej własnych starań.
Jak często w tego typu filmach: zagadka. Z jakich miejsc w mieszkaniu może się wydobywać światło, jeżeli osaczona przez bandytę niewidoma potłukła już wszystkie żarówki?