J. S. Bach „Christmas Oratorio. Richter” 1965, 3 CD.
Tytuł mówi wszystko. Na kulminację lata – w sam raz.:

Marcin Masecki „Chopin. Nokturny”. Cóż, Chopin jak Chopin, nokturny jak nokturny…:

„Zubin Mehta. Brahms”. Słuchane przez cały dzień. Niezmiennie nostalgiczne „Poco Allegretto” z czegoś tam.:

Lucerne Festival Orchestra „Stravinsky. The Rite of Spring”. Cóż, spokojnie się tego wysłuchac nie da…:

Xiayin Wang „Granados. Goyescas. Allegro de concierto. Valses poeticos & Zapateado” 2018. Pianistyka z różnych stylistycznych szuflad, ale całość miła dla niewprawnego ucha.:

„Essential Bach” 2017. Z rzeczy rozpoznawalnych natychmiast „Cello Suite No. 1 in G Major”.:

Edgar Moreau – Franck, Poulenc & Strohl „Cello Sonatas”. Jeszcze parę kroków i doszlibyśmy do Szymanowskiego. Ale i tak całkiem nieźle.:

Ji „Bach. Goldberg Variations”. Pianista koreańskiego pochodzenia, reszta jak w tytule. Niuanse interpretacji niestety nie dla mnie.:

Valery Afanassiev „Beethoven. Pathetique. Moonlight. Appassionata”. Wszystko w tytule.:

Lidia Grychtołówna „Chopin. Scherzi. Impromtus”. Scherzo h-moll z „Lulajże, Jezuniu” pośrodku.: