Pink Floyd „Live at Pompeii” 2002:

„One of These Days”.

Mark Knopfler „Down The Road Wherever (Deluxe)” 2018:

Brzmienie jak zwykle, ale żadnej ciekawszej melodii, też jak zwykle, niestety…

Dire Straits „Live at the BBC” 1995:

Z przyjemnością: „Tunnel of Love”.

AC/DC „Live” 1992:

W szczytowej formie. Repertuar, oni i publiczność.

The Eagles „Their Greatest Hits 1971 – 1975”:

Wszystko co ważne (?) przed „Hotelem California”.

Eric Clapton „Happy Xmas” 2018:

Święta na bluesowo? Czemu nie?

2 Cellos „Let There Be Cello”:

Dwie ostre wiolonczele i covery. „Hallelujah” Cohena.

Earth, Wind & Fire „Greatest Hits” 1998:

Oczywiście „September”, oczywiście „Fantasy”.

Pink Floyd „A Momentary Lapse Of Reason”:

Oczywiście – „On The Turning Away”.

Led Zeppelin „III” 1970:

Są tu jednak rzeczy nieprzedawnione. „Since I’ve Been Loving You” słuchałem trzy razy w kółko.