„Blackout 1967”:

Celem przetestowania nowych słuchawek bezprzewodowych (Motorola). Słuchawki w porzo, ale pierwsza piosenka na płycie jest o Oświęcimiu. Mieszane wrażenia.

„Niemen on Stage 1970 – 1972”:

„Człowiek jam niewdzięczny” zawsze miło usłyszeć.

„To pejzaż mojej ziemi” 1973:

„Oratorium rockowe”. Udzielają się same podówczas gorące nazwiska od Niemena poczynając. Ale właściwie nic z tego nie zostało…

Niemen „Mourner’s Rhapsody”:

Kiedy słuchałem tego w latach 70., byłem przekonany, ze za chwilę Niemena będzie podziwiał cały Zachód…

„The Best of Bob Dylan”:

Akurat czytam klasyczny kryminał J.M. Simmela „Odpowie ci wiatr”, gdzie piosenka Dylana się przewija…

Budka Suflera „Cień wielkiej góry”:

Wspominałem dla radia zmarłych w tym roku. Przypomniał się Romuald Lipko…

Budka Suflera „Przechodniem byłem między wami”:

„Widzę w dali światło, widzę światło, co bezsennie trwa…”

SBB „Pamięć:

Po raz nie wiem który. Od czasów licealnych. „Z miłości jestem”.

Pink Floyd „The Division Bell” 1994:

To samo brzmienie, co na najlepszych płytach. Ale brakuje pomysłów jak z tamtych płyt. „High Hopes”.

Mike Oldfield „Tubular Bells” 1973:

Pamiętam jeszcze dzień, kiedy usłyszałem to po raz pierwszy. Wreażenie było takie, że musiałem wyjśc z akademika na długi spacer, żeby to przetrawić i by się uspokoić. Strasznie emocjonalnie się wtedy słuchało…