Dorothy Ashby „Dorothy’s Harp”:

Tym razem Dorothy zaangażowała swą harfę w popularny repertuar piosenkowy. Tyz piknie! „Love Is Blue”.

Waylon Jennings & Willie Nelson:

Muzyka miła, choć ludowa. Powtarzalna.

Acoustic Alchemy „Live in London” 2 CD:

Tapeta muzyczna, ale grubo powyżej „musaca”, jaki leci w supermarketach.

Astrud Gilberto „Compact Jazz”:

Jazzu niewiele, ale „Girl From Ipanema” jest.

„Affabre na bis”:

Zabawy na sześć głosów. Tyle że panowie mają się czym bawić.

California Guitar Trio „Echoes”:

M. in. „Tubular Bells” i „Echa” Pink Floyd na trzy gitary. Pomysłowe.

Affabre Concinui „The Great Pretenders” 2001:

Recital evergreenów z „Dianą” i „Oh, Carol”, pastiszowo, ze smakiem, z klasą.

Affabre Concinui „Znaszli ten kraj” 1995:

Chopin i podobne rudymenta ojczyźniane.

Steve Wonder „Songs In The Key of Life” 2 CD:

„Isn’t She Lovely”.

Kylie Minogue „Step Back In Time. The-Definitive Collection” 2CD:

Zupełnie nie wiem, po co.