Pod lasem. Zboże rośnie jak na drożdżach. Jeszcze miesiąc.:
Filmy letnie. Starsze, klasy B, na które nigdy nie ma czasu. „Człowiek MacKintosha” 1973 z Paulem Newmanem i Jamesem Masonem. Agent Secret Service na tropie skorumpowanego polityka.:
Eric Drooker, okładka New Yorkera
Na Manhattanie – jak pamiętam – jest odwrotnie. Człowiek jest u samego dołu tych ogromnych „katedr biznesu”. I tak tez się czuje.
Net: „Pracujący głównie w Nowym Jorku, Eric Drooker jest malarzem, autorem powieści graficznych i artystą okładkowym magazynu The New Yorker. Wyprodukował również animację do filmu Howl (2010), opartego na słynnym (i być może obscenicznym) poemacie Allena Ginsberga. Pierwszą powieścią graficzną Drooker’a, która zdobyła American Book Award, była Flood! A Novel in Pictures, bezsłowna opowieść o dystopii w Nowym Jorku”.
Bo Nilsson, Brief an Gosta Oswald, 2011:
Punktualizm, jaki lubię.
Wiki: „Bo Nilsson urodził się w Skellefteå (Szwecja) i po raz pierwszy zwrócił na siebie uwagę jako kompozytor w wieku 18 lat. Nauczył się sam kompozycji, słuchając radia, mając wcześniej tylko podstawowe szkolenie u lokalnego nauczyciela muzyki i pewne doświadczenie jako pianista jazzowy. Chociaż jego wczesny styl wiele zawdzięcza Pierre’owi Boulezowi i Karlheinzowi Stockhausenowi, wykazuje również szereg cech osobistych: stosowanie jasnych dźwięków perkusyjnych za misternie opracowanymi liniami wokalnymi lub fletowymi (zwykle altowymi), „nerwowe” drżenie niuansów tonalnych i wyczucie miniaturowych, wykalkulowanych form. Ponieważ zdecydował się zamieszkać w małym miasteczku Malmberget, otrzymał dziennikarski epitet „geniusz z Malmberget”.