Sezon jesiennych obron. Magistranci, którzy napisali u mnie prace magisterskie, a dzisiaj pięknie je obronili. Głównie policja!:
Nadciąga Bond. Polsat.:
Kino, bo trzeba wyregulować zaległości (niewielkie). „Teściowie” – tragifarsa z tzw. polskim weselem w tle. Aktorzy robią, co mogą. Zwłaszcza Adam Woronowicz, ale do zagrania mają mało i byle co. I wesele kończy się tym samym tekstem, co u Smarzowskiego: „K…a! W………ć!” Przewidywalne.:
A dróżka pod lasem tylko w reflektorach samochodu.:
Słoneczko bladzieńkie, martwy motyl na ścieżce, słoneczniki łby pozwieszały, grunta zaorane.:
Jezioro w Rosnówku nawet nie zdążyło zatęsknić…:
No, i wracamy do roboty. Małe kino przy Bułgarskiej, film „Najmro”. Strata czasu. Mówi się – trudno!:
Z trasy. Słowacja. Muzeum Sztuki Współczesnej „Danubiana” pod Bratysławą.:
Andrzej Banach „Nikifor”:
W Zagrzebiu na starówce weszliśmy do muzeum bałkańskich malarzy naiwnych. Było tam też kilka obrazków Nikifora. To dało impuls, aby dokończyć bardzo interesujaće studium Andrzeja Banacha.
Cytaty:
Gdy Nikifor urodził się w Krynicy, około roku 1895 mniej więcej, miał wszystkie zadatki na nieszczęśliwe życie. Pochodził z matki biednej. Na wsi nie lubi się biednych; ubóstwo jest przekleństwem zesłanym przez Boga, jak kalectwo, a matka Nikifora była też kaleką, i w dodatku Rusinka, co także nie ułatwiało jej życia. A syn był, oczywiście, nieślubny. Łączyła więc w sobie wszystkie klątwy.
